Vanmiddag heb ik voor het eerst in mijn leven ingelogd op 'Uitzending gemist'. Ik had behoefte aan Nederland. Het was zelfs nog erger: ik had er behoefte aan om Ella Vogelaar onderuit te zien gaan, bij Pauw en Witteman. Via een verwijzing op de nieuwsdesk bij DaPiet was mij gewag geworden dat ze haar daar flink te grazen hadden genomen. En het leek mij - ik zeg het maar zoals het is - lekker dat te zien. Wat ontzettend on-zen.
De door GeenStijl beloofde 'slachting' bleef echter achterwege. Wel hoorde ik veel wollig taalgebruik, uitgesproken op zo'n hinderlijke ferme-taal-toon. En Vogelaar is inderdaad geen charisma-godin, hoezeer ze ook een verdonkse oogtwinkeling probeerde. De verkramptheid werd nog erger toen Jort Kelder zei dat ze geen aansprekende figuur was, en dus kansloos tegen het populisme van rechts. Je zag dat ze wilde huilen. Of zijn bretels wilde uitrekken, over de borreltafel heen, en ze dan keihard laten terugspringen op zijn kippenborstje.
Kijk, dit is precies waarom ik thuis met een grote boog om dit soort on-zen heen zap: voor je het weet zit je zelf te zeiken over het gezeik dat je uit vrije wil hebt bekeken. Maar de grote stad heeft mij te pakken. Dat merkte ik ook tijdens mijn rondgang door de drukke straten. Want ik was ongenadig, vandaag. Iemand had mij oogkleppen moeten opdoen, als een paard op Prinsjesdag. Er waren te veel beelden.
Op de Passeig de Gracia had een bedelaar de moeite genomen om zijn misvormde lichaam te ontbloten. Ik wilde hem best iets geven, graag zelfs: een kleine schop. Ook een kind, voor mij, op een smal trottoir in de Calle de Larard, ergerde mij mateloos, met dat typisch kinderlijke gebrek aan doelgerichtheid, dat onbevangen maar wat lopen kijken, een stukje stokbrood in de hand, en gedachteloos happen. En opschieten ho maar. En dan Gaudi, in het Park Guell. Laat ik niet eens beginnen over Gaudi. (Kijk daarvoor maar even bij DaPiet.)
Het is dus goed dat ik vanavond rustig in ons appartement zit. Daar kan ik geen kwaad. DaPiet ligt in bad genoeglijk een sigaar te roken. Ik ga wat bladeren in mijn nieuwe boeken. Want in de charmante wijk Gracia (ja, dat dan weer wel) kwamen we vandaag ons eerste Engelstalige antiquariaat tegen. En daar vond ik een verloren favoriet: Brian Keenan's 'An evil cradling'. Hij vertelt hoe je met gratie kunt overleven in de erbarmelijkheid van eenzame opsluiting in Libanon. Ook kocht ik er nog twee werken over ontberingen op Antarctica. Want de stad, die valt niet altijd mee, maar vlak ook de stress van het verblijf op een onafzienbare ijsvlakte niet uit.
En terwijl ik herstel van de stadse uitputting, die agressie afscheidt, als een gif, zal ik af en toe denken aan Maruca, die hier verbleef met haar zieke baby, alleen. Hoe ontworteld moet zij zich gevoeld hebben, in Barcelona, en op al die andere vreemde plaatsen: Santiago, Buenos Aires, Madrid, Monte Carlo, Brussel, Den Haag. Toeristische vervreemding kan al zo ontregelend zijn. Hoe verdroeg zij haar verliezen, in steeds nieuwe steden?
4 opmerkingen:
Nou, als ik zo jouw stukje en ook die van Dapiet eens lees, zou ik maar gauw naar Nederland terug gaan. Jullie worden niet er niet vrolijker van, daar in Barcelona.
Ach, het valt natuurlijk best mee, zelfs op zo'n dag dat je eigenlijk te moe bent om de stad te waarderen. Maar vermoeidheid en een tijdelijke weerzin tegen je nieuwe omgeving, horen er vogens mij bij, als je op reis bent. Vandaag zijn we weer monter, en zelfs gisteren hebben we nog erg gelachen om onze verwerpelijke neiging bekrukte nonnetjes omver te willen lopen.
Toch vind ik het wel verfrissend, zo'n boze Pauline, die bedelaars "een kleine schop" wil geven. Een kleine, dat valt nog mee. Volgende keer een grote! En een flinke oorvijg!
Lieve Ivich, dank je voor je aanmoediging! Kan ik wel gebruiken, want verfrissend is mijn boosheid natuurlijk vooral door zijn schaarste. Jammer, daarom, dat ik vandaag een fijne dag had, met enkel reden om glimlachend rond te lopen. Maar ik houd je op de hoogte over mijn voortgang! Binnenkort inderdaad maar weer eens eten, toch? Roep jij de club even bij elkaar?
Een reactie posten