Op een avond als deze lijkt alles mogelijk. Net aangekomen in een nieuwe stad, die mij al vanuit de lucht beviel. Een geweldig appartement betrokken, met overal tegelvloeren in motieven die ik bij gebrek aan kennis Moorse art deco zal noemen.
Ook verder is het smaak troef, op de vierde verdieping in de Carrer de Radas nummer 9. (Of 'Ocho y uno', zoals wij tegen de taxichauffeur zeiden, toen we even niet op het Spaanse woord voor 'negen' konden komen. Bereidwillig stopte hij voor nummer 81.) En dan heeft het dakterras ook nog de hele dag novemberzon, en is die - gekker moet het toch niet worden - warm genoeg om in te zitten. Op de Boqueria, de overdekte markt aan de Ramblas, verrukten de uitstallingen van fruit, vis en chocola - en ja, zelfs die van vlees. Dat gaat ver.
Niets is bezoedeld, in Barcelona. Dat komt niet door de stad, dat komt doordat ik net ben aangekomen. Niemand heeft mij hier ooit afgezet, gebruuskeerd of zelfs maar geergerd. Ik heb nog geen weet van vieze koffie, matige kunst en de vermoeidheid die rond dag vijf toe zal slaan.
Ik weet alleen dat de stad vol staat met gebouwen, cafe's en musea die ik na deze week nooit meer voor het eerst zal zien. En ik wil ze voor het eerst gaan zien. Wat zeg ik: ik wil hier wonen. Maar alleen als het altijd de eerste dag kan zijn.
In die stemming dacht ik ook aan mijn roman over Maruca Reyes. En terwijl ik door de wijk Raval liep en mijn ogen heen en weer schoten om alles wat daar te zien was voor het eerst te zien, kreeg ik een idee. Wat nou als ik de steden waar zij met Neruda woonde zou beschrijven zoals zij nu zijn, en niet, wat voor de hand ligt, zoals zij waren in de jaren dertig?
Even was ik door dat idee gegrepen. Ontregeling, vermenging. Ja! Toen kwam de twijfel. Van nature wantrouw ik plannen die in euforie ontstaan. Altijd. Als ik tijdens het schrijven voel dat ik op zou willen staan om te dansen van plezier, sta ik inderdaad op - om de blijdschap weg te laten vloeien. Ik ga pas weer zitten als ik kalm ben, mijzelf heb teruggebracht naar een licht gedeprimeerde staat. Een geest die fladdert van opwinding: daar moet ik niets van hebben. Niet als schrijver, in ieder geval.
Als mens wil ik op zijn tijd graag dansen van plezier, zoals nu, al is de koortsachtigheid die dat met zich meebrengt ook dan niet gemakkelijk te verdragen. Want waar moet je beginnen, als er zoveel is om voor de eerste keer te zien? Hoe ga je om met het onvermijdelijke verlies, als die eerste keer voorgoed voorbij is? En wat doe je als de pure vreugde gaandeweg wordt aangelengd met het tegenvallende, het teleurstellende, het onvermijdelijk afbreuk doende?
De Boeddha, die momenteel zo hot is dat zijn onopgeleukte gedachtegoed nu ook al in de boekhandel op Schiphol ligt, zou het wel weten. Onthechten, mijn kind!
Mijn antwoord is vooralsnog anders. Als Barcelona straks een gewone stad is geworden, een waar ik heerlijke dagen had, maar ook een waar de motoren opstarten met het geluid van een mortieraanval, waar het kraanwater muf smaakt, waar de mensen soms wel erg hard praten, dan ga ik hier weg en begin opnieuw, in een andere stad. Reizen als reincarnatie.
3 opmerkingen:
Barcelona is een fijne stad. Wij waren er vorig jaar en hebben er zeer van genoten. Eigenlijk vind ik het een beetje jammer dat jij nu met een bepaald doel in Barca bent. Daarbij komt dat de stad een enorme opknapbeurt heeft gehad ivm de Olympische Spelen. Als je de stad niet vóór die tijd hebt gekend....tja. Maar hoe dan ook: heel veel genoegen gewenst, Pauline.
Dat is het eeuwige te laat komen van de toerist, inderdaad, Wieneke. Of van mij, in dit geval. Robert Hughes had al in de jaren zestig door dat Barca een geweldige stad is. Ik vind het overigens helemaal niet erg om hier met een doel te zijn, want dat doel is lekker vaag: rondlopen en voelen hoe het hier is. Dus dat ga ik doen. Wat het oplevert voor het schrijven kan altijd later pas blijken, achter de tafel, thuis.
In Barcelona zou ik nou kunnen wonen. Leuke stad, lekker eten en ben je moe, dan ga je naar het strand, door het zand lopen of lekker vis eten. Ik wil ook.
Een reactie posten