In de film 'The Hours', naar het boek van Michael Cunningham, dat weer verwijst naar 'Mrs Dalloway' en naar biografische feiten over Virginia Woolf, heeft Nicole Kidman zich een flinke gok aangemeten, in haar vertolking van de schrijfster. Hermione Lee, Woolf's beste biografe van dit decennium, verbaast zich daarover, in haar boekje met essays (zie voor de titel de 'Interessante boeken'). Maar ze interpreteert de 'bad nose job' van Kidman als een symbool voor wat biografen doen: 'Biography is a process of making up, or making over'.
Waarom kreeg Kidman een Pinokkiaanse make-over? Mijn hypothese: haar trekken werden waarschijnlijk te regelmatig gevonden om een gestoorde geest in beeld te brengen. De Woolf die zij neerzet moet haar aanvallen van gekte en haar suicide zichtbaar bij zich dragen, ook als ze - zoals in de film het geval is - nog bijna twintig productieve jaren te leven heeft.
Hermione Lee verhaalt ook over de biografen van Jane Austen, die op grond van hetzelfde materiaal tot tegengestelde interpretaties komen. De jarenlange schrijfstop na de verhuizing naar Bath: een teken van depressie over een diep gevoelde ontworteling of veroorzaakt door flaneren en uitgaan? Niemand kan het weten, iedereen heeft een visie.
Maruca's gezicht ken ik nu alleen nog van 1 slechte foto. Ik weet wat data, een paar plaatsen. Verder is nog veel onduidelijk. Feiten ontbreken. Wat voor vrouw zij was weet ik al helemaal niet. Haar neus? Op de trouwfoto lijkt hij aan de grote kant. Ga ik hem groter maken of kleiner, rechter of schever?
2 opmerkingen:
Mooi stukje. Maar eh, wat is er tegen een grote neus...
Niets, Floppie, helemaal niets! Maar hij moet wel echt zijn. De mijne spuit ik in met Botox. Dat mag wel. Maar je hebt gelijk: je handen ervoor houden is gezonder.
Een reactie posten