Op weg naar Berlijn, op weg naar meer weten over Maruca Reyes, lees ik in ‘Moondust’ van Andrew Smith, over de negen nog levende astronauten die op de maan hebben gelopen. Ondertussen denk ik eraan hoe de reis zou zijn geweest als we de auto hadden genomen. Het is moeilijk om de lijn te volgen die je hebt gekozen. Door het Noord-Duitse landschap, grofweg waar de Autobahn te vinden is, loopt een stukje parallelleven dat ik nooit zal kennen.
Andrew Smith bezocht om zijn boek te kunnen schrijven niet alleen de maanwandelaars, maar ook astronauten die achterbleven in de Command Module. Daar waren zij een dag of een paar dagen alleen. Zo alleen als een mens maar zijn kan, want elke vijf kwartier verdwenen zij achter de maan, en elk contact met de aarde, met andere mensen, werd verbroken. Onwillig geeft een enkeling toe dat hij altijd is blijven denken aan die niet-afgelegde kilometers, de zestig mijl tot het oppervlak van de maan. The road not travelled: dat is de eeuwige bestemming van onze rusteloze geest.
Wat was er van Maruca geworden als zij Neruda niet had ontmoet? Welke weg had zij dan afgelegd? Was dat beter geweest, of slechter? Zij was in ieder geval gewoon Marieke of Maria blijven heten. Een andere man, of geen man – ze was tenslotte al dertig toen ze Neruda trouwde - , en ze zou vast op Java zijn gebleven. Was ze tijdens de oorlog dan in een kamp terechtgekomen? Zou ze neergeschoten zijn, zoals mijn oudtante Betsy, op weg naar de haven, na de oorlog, op het eerste stuk van de lange reis naar Nederland? Was ze ongedeerd aangekomen, en in Den Haag gaan wonen?
Op deze reis, per trein, terwijl verderop in het landschap een route ligt die ik niet volg, leg ik Maruca’s levens naast elkaar. Over een uur zijn we in Berlijn. Daar ben ik nooit eerder geweest. Ik heb verbazend weinig beelden van de stad. Dat krijg je als een plaats negen levens heeft. Maar tot we aankomen ga ik nog even lezen. Over reizen naar de maan. En wie de Berlijnse parallelervaringen van mijn reisgenoot wil volgen: kijk op DaPiet (hij staat bij de bevriende blogs).
2 opmerkingen:
Goed joh, dit is pas het ware bloggen. (En of de wereld op nog meer boeken zit te wachten? Op sommige wel. Zeker als je de wereld eerst warm maakt.)
(Nee, vanochtend zie ik het helemaal zitten.)
Dank je, Flop, en het is mooi dat je het helemaal ziet zitten. Maar dat klopt ook, want wij hier in Berlijn hadden er al over gestemd hoe jij je vandaag zou voelen, en dit was inderdaad de uitkomst!
Een reactie posten